முதல் வரி..

முதல் வரி - என் முதல் கதை முயற்சி. உங்கள் கருத்துக்களை தாரளமாக பதிவு செய்யலாம்.

என் மூச்சே நின்று விட்டது. என் மனைவி ஏஞ்சல் இறந்துவிட்டாள் என்ற செய்தி கேட்டவுடன். அவள் பேர் மட்டும் ஏஞ்சல் அல்ல. அவளே.

எங்கள் காதல் கல்லூரியிலிருந்து தொடங்கியது. ஒரே ஒரு வித்தியாசம். நான் வேறு கல்லூரி அவள் வேறு கல்லூரி. எங்கள் முதல் சந்திப்பே இனிமையானது.

ஏஞ்சல் மதுரை மருத்துவக்கல்லூரியில் ஐந்தாம் ஆண்டு வேலை பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள். கடைசி வருடம் என்பதால் கிட்டத்தட்ட மருத்துவரைப்போல் தான்.


"இன்னைக்கு லாரென்ஸ் சார் புதுசா ஒருத்தர உங்களோட ரவுண்ட்ஸ்ல சேத்துக்க சொன்னாரும்மா" நர்ஸ் தாமினி.

"யாரு அது?" ஏஞ்சல்.

நர்ஸ் தாமினி ஜீன்ஸ் டி-ஷர்ட்டில் நின்று கொண்டிருந்த என்னை காட்டினாள்

"உன் ஒயிட் கோட் எங்க?"

"இல்ல.. என்கிட்டே யாரும்...."

"ஷட் அப். பாலோ மி."

ஏஞ்சல் முதலில் ஒரு வயிற்றுப்போக்கு வியாதியஸ்தரை நெருங்கினாள்.

"என்ன நாகராஜ். வலி இருக்கா?"

"லேசா இருக்குமா.."

"மிஸ்டர் நியூ அடிஷன். இவருக்கு காலரா. டூ யு நோ தி ரீசன்?"

"ஏதாவது புழு இருந்த அரிசி சாப்பிட்டிருப்பாறு."

"my foot. vibrio cholarae. That's the diagnosis."

"ஒ!"

"என்ன ஒ!. வாட்ஸ் தி க்யூர்?"

"அதையும் நீங்களே சொல்லிருங்க"

"2 doses tetracycline"

"வெரி குட். "

என்னை வெறுப்பாக பார்த்து விட்டு மீதமிருந்த அன்றைய ரௌண்ட்சையும் முடித்துவிட்டு டாக்டர் லாரன்சிடம் என்னை அழைத்து சென்றாள்

"டாக்டர் திஸ் கை .."

"எஸ். என் அக்கா மகன். "

"ஆனா டாக்டர். இவர் மூணு வருஷம் டாக்டருக்கு படிச்ச மாறி தெரியல."

"அது எனக்கும் தெரியுமே. He's a civil engineer."

"அப்புறம் இன்னைக்கு என் கூட ரவுன்டஸ்.."

"ஒ! அதுவா. ஹாஸ்பிட்டல பார்க்கனும்னு சொன்னான். அதான்.."

"ஒ. ஐ ஆம் சோ சாரி மிஸ்டர்.."

"நியூ அடிசன்??" நான். சிரித்தாள். சரிந்தேன்.

பின்பு ஒரு கல்யாணத்தில் சந்தித்தோம்.

"நீங்க எப்பிடி இங்க?"

"அத நான் கேக்கணும் இது மாமா பொண்ணு கல்யாணம்."

"ராபர்ட் என்னோட ஸ்கூல் பிரெண்ட்."

"!!!!!"

"பிரெண்டோட அண்ணன். அப்புறம் உங்க கல்யாணம் எப்போ".

"என் ஜார்ஜ் எப்ப சொல்றாரோ அப்பா தான்."

"ஜார்ஜ்?" அதிர்ச்சியில் உறைந்தேன்.

"oh. I didn't tell you." "எங்க ரெண்டு குடும்பமும் ரொம்ப நெருக்கம். ஒண்ணா சாகிறதில கூட. ஒரு விபத்துல ரெண்டு குடும்பமும் இறந்துருச்சு. என்னையும் ஜார்ஜும் தவிர. இப்ப ஜார்ஜ் யு. எஸ். ல எம்.டி. பண்றாரு. இந்தியா வந்தவுடன எங்க கல்யாணம்."

வேறு வழியில்லாமல் வலியில் சிரித்தேன்.

ஒரு நாள் திடீரென அவளிடம் இருந்து செல்பேசியில் அழைப்பு.

"சொல்லுங்க ஏஞ்சல்"

"இப்ப நான் உங்கள பார்க்கணும். கேன் யு கம்?"

சந்தோசத்தில் தலை கால் புரியவில்லை. "இதோ.. இதோ வரேன்."

கவலை தோய்ந்த முகத்துடன் ஏஞ்சல்.

"Anything wrong?"

"ஜார்ஜ் வந்துட்டார்."

"அது சந்தோசமான விஷயம் தானே?"

"கல்யாணம் பண்ணிட்டு வந்துட்டார்."

பிறகு சில நிமிடங்கள் இருவரும் எதுவும் பேசவில்லை. பேச விரும்பவில்லை என்பதே சரி.

"ஜார்ஜ் உலகத்துல உள்ள கடைசி ஆள் இல்ல."

"ம்ம்.."

"Be bold. Everything will be fine." விடை பெற்றேன்.

மறு நாள் ஏஞ்சலுக்கு ஒரு கூரியர். பிரித்தாள். ஒரு அழகான வீட்டின் படம்.
கீழே..

Pick one.

1. Ours
2. Mine

இந்த சமயத்தில் இது சரியா என தெரியவில்லை. வேறு வழியும் தெரியவில்லை - அன்புடன் நான்.

மறுநாள் எனக்கு ஒரு கூரியர் வந்தது.

Picked ONE (1)!

1. Ours
2. Mine

அடுத்த மாதத்தில் நானும் ஏஞ்சலும் கணவன் மனைவி ஆனோம்.

கல்யாணமான மறுநாள் ஏஞ்சல் "நான் இறந்த பிறகு நீங்க என்ன பண்ணுவீங்க?"

"நானும் செத்திருவேன்".

முதல் பிரசவத்தின் போது "நான் இறந்த பிறகு நீங்க என்ன பண்ணுவீங்க?"

"நானும் செத்திருவேன்".

நேற்று இறப்பதற்கு முன்பு "நான் இறந்த பிறகு நீங்க என்ன பண்ணுவீங்க?"

"நானும் செத்துருவேன்."

இன்று இருவரும் கை கோர்த்துக்கொண்டு சொர்கத்தில் நடந்து கொண்டிருக்கிறோம்.

எது? நான் எப்படி இறந்தகேன்? ஒ! நீங்கள் கதையை முழு கவனத்துடன் படிக்கவில்லை.

முதல்வரியை மீண்டும் படித்துவிட்டு இங்கு வரவும்.

இப்படித்தான்.